Tekst achterflap

Zevenhonderd jaar geleden beschreef de in vergetelheid geraakte Perzische dichter Shabistari, leerling van de grote Ibn Arabi, in duizend versregels zijn innigste levensgevoel. 
De hunkering van de ziel is van alle tijden, zij loopt als een rode draad door de wereldliteratuur, en is eveneens herkenbaar in de soefi-lyriek van Shabistari
en Roemi’s Masnavi. 
Daarbij moet de lezer bedenken dat de aardse symbolen van vurige liefde en schoonheid dienen om de mystieke bedoeling te verhullen, namelijk
uitdrukking geven aan de liefde voor de Ene.
Opgewektheid staat voor innerlijke vreugde, slaap duidt op contemplatie, geuren verzinnebeelden het verlangen, de wijn staat voor spirituele wijsheid, de wijnhandelaar voor de geestelijke leider, de herberg is de plaats van ontmoeting waar de geest de dorst van de pelgrim lest. Alle uiterlijkheden verwijzen bedekt naar de ene, transcendente waarheid. 
Zo heeft Mahmoed, uit de inspiratie van verheffing, geurende rozen geplant in zijn verborgen tuin. En de lezer ademt die geuren in. Zij kunnen in hem diezelfde verheffing teweegbrengen, zoals muziek steeds weer kan ontroeren. 
De bevlogen inleiding van Peter Huijs geeft de tekst van Shabistari nog een extra dimensie.

Beschrijving

Dichter Shabistari (1288-1340) uit Iran bezong en beschreef zevenhonderd jaar geleden de hunkering van de ziel. Hij gebruikt in zijn gedichten aardse symbolen om mystieke bedoelingen weer te geven, zo is slaap contemplatie en de wijn spirituele wijsheid. Alles wat hij schrijft heeft als doel de lezer de ene, universele waarheid te laten zien. Peter Huijs schreef een zeer verhelderende, uitgebreide inleiding, die de gedichten van Shabistari extra diepgang verschaffen.

Details